esbap

[esba:p]

1) Bir işi etmek, bir zady öndürmek, ýasamak üçin gural, serişde.

∙ Tokar bilen Nökeriň ussaçylyk esbaplary örän ýagdaýlydy. (B. Kerbabaýew, Yhlasa-Myrat)

∙ Slesarçylyk esbaplary.

2) Bir zat üçin gerek bolan, üpjün edilýän zatlar, enjamlar.

∙ Oňa laýyk täze esbap gerekdi. (Ş. Borjakow, Kaspi Kenarynda)

∙ Kagyzlaryny, ölçeg esbaplaryny goltugyna alyp, öýüne tarap ugran Efimowyň yzyna düşdi. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

3) Bir zady öwretmäge gerek bolýan zatlar, enjamlar.

∙ Okuw esbaby. Görkezme esbaplary.

4) Bezeg, eşik, geýim, enjam.

∙ Iş geýimlerini çykaryp, toý esbabyna girýärdiler. (B. Kerbabaýew, Aýgytly ädim)

∙ Atymyň bolsa bütin esbabyna çenli alyp gidipdirler. (A. Durdyýew, Saýlanan eserler)

5) Emläk, goş, zat.

∙ Ol kem-kemden öý esbaplaryny satmaga başlaýar. (M. Ibrahimow, Ol gün geler)

Ýazuw düzgüni: Soňuna çekimli ses bilen başlanýan goşulmalar ýa-da -rak goşulmasy goşulanda, p sesi b sesine öwrülýär.

Meselem esbap - esbaby.